Zelf publiceren is geweldig. Het feit dat iedereen alles kan schrijven en publiceren met het potentieel van alle twee miljard internetoogballen die het bekijken, is een van de grootste vrijheden van internet en sociale media. Helaas heeft deze vrijheid een prijs. In onze do it, see it, touch it, get it right in deze tweede, zo niet snellere wereld komen we in de verleiding om dingen gewoon op te schrijven en te publiceren. Wacht, ik neem dat terug, we komen niet in de verleiding, miljoenen van ons schrijven gewoon iets op en geven het dan aan de wereld vrij. Dan vragen we ons af waarom mensen niet massaal naar onze inhoud komen en er verliefd op worden (ons).
Of het nu een trouwalbum of uw manifest is, het gemak van zelfpublicatie op het internet mag u er niet van weerhouden om te doen: bewerken. Of het nu gaat om typefouten of context, intentie of levering, het is vaak het verschil tussen een OK-lezing die net zo snel wordt vergeten als deze is gevonden en inhoud die wordt vereerd en keer op keer wordt gedeeld.
Als het nu gaat om blogposts (zoals deze), is niets meer dan een spellingcontrole en een paar persoonlijke herlezingen nodig. Mensen verwachten niet dat een blog helemaal spuugzat is. In feite is het het tegenovergestelde van het doel van deze stromende stromen van snelle lezingen en gedachten. MAAR ALS HET GAAT OM EEN e-BOEK of Boek omslaan, een presentatie over Slideshare,?of een video op YouTube, je zou echt meerdere paar ogen moeten hebben die je werk beoordelen.
Een laatste gedachte. Maak er mensen van die je de waarheid vertellen. Je wilt harde critici die je werk beter maken, geen blijvers en ja mannen die meer bezorgd zijn over je gevoelens dan een geweldig werk. Accepteer de kritiek, slik je trots in en ga aan de slag!